امروز به بهانه ی بچه ها خونه موندم اما خودم میدونم که بچه ها یه دورغ بزرگند تنها خوبیشون اینه که اونقدر سرگرمت میکنند که یادت میره خیلی چیزا رو. دلم برای بن بست تنهاییم خیلی تنگ شده بود باورت میشه خیلی تنگ شده بود. از اخرین بار که بهت سر زدم کلی اتفاق افتاده اتفاقاتی که ارزش نوشتن داشت ساده ترینش تولدم بود یادش بخیر قدیما فکر میکردم 20 سالگی چقدر خاصه بعضی وقت ها فکر میکردم یعنی من هم 20 ساله میشم وحالا 22 سالمه!!! ماجرای دوم امتحان های اخر ترمه اونم ترم 7 همون ترمی که از بین 3ترم سخت دندانبزشکی از همه سختره. این بار رکورد شکوندم 6 صبح بیدار باش 8 تا 10 امتحان 10 تا 1.5 بخش 3 خونه و یه ضرب تا 5 صبح تو سر خودمو جزوه هایی زدن که اکثرا بار اولی بود تو شب امتحان میدیدمشون! وبعد 1 ساعت خواب تا دوباره همین روند تکراری رو شروع کنم! باورم نمیشه همه چیز تموم شده ومن زنده بیرون امدم! وباز قصه اول اسفند قصه اولین روز از اخرین ماهه سال .با خودم که فکر میکنم به این نتیجه میرسم که اونقدر گرم دنیای الکی شلوغ این روزگار شدم که قهرمان قصه ی اول اسفندم رو از یاد بردم مدتیه به عکست که توکیفم هست مثل قبل که میکردم هر بار با باز کردن کیفم کلی نگات میکردم نگاه نمیکنم اما وقتی 2نفر هم دیگر رو نمیبینند معلوم نیست کی چشاشو بسته میخوام دوباره چشامو به روت باز کنم بیا یه بار دیگه امتحان کنیم باشه؟
واما دیروز : دو سه روزیه رفتم بخش بروتز ودر عین خوش شانسی مریض postگیرم امد کارا اونقدر خوب جلو می رفت که باید شک می کردم همه تو یه روز قالب میگرفتند و من تو یه روز هم قالب گرفتم هم بوسیدگی برداشتم وهم کانال خالی کردم اما خیلی ساده اندو به این نتیجه رسید که اندو مناسب نیست و اندو ی مجدد میخواد از توصیف حالم وقتی تو اتاق اساتید اندو دکتر لباف گفت : برو کانال رو خالی کن و یه بار دیگه برش کن قاصرم. منی که تا حالا اندو نرفتم با ری اندو باید شروع میکردم وجالب اینجاست که هنوز 10 دقیقه ای از کار جلو نرفته بودم که متوجه شدم دکتر لباف از دانشکده خارج شده! دیروز کانال با موفقیت خالی شد اما چی به سرم امد خدا میدونه شاید قسمت بود از چیزی که میترسیدم بدون هیچ امادگی واردش بشم دیروز با استرس هاش تموم شد امروز شیرینی یه تجربه خوب رو مزه مزه میکنم وفردا میخوام کانال رو بر کنم خدا کمکم کن! که این لذت با کمک تو برام میسر میشه.
