شروع همیشه برام سخت بوده نه بخاطر اینکه حس ناتوانی کنم نه اصلا .دنبال بهترین شروعم. شاید دیر اما امدم. برام فرقی نداره که کسی مطالبی که می نویسم رو بخونه یا نخونه یا بهتر بگم دنبال جلب نظر مثبت هیچ کسی نیستم فقط میخوام بنویسم از همه چیز از همه کس  از هر چیزی که توی زندگیم سهمی داره. این شروع همزمان شده با شروع سال تحصیلی جدید مطمئنم این همزمانی بی دلیل نیست شاید یه فرصت برای تخلیه کردن استرس دانشگاه  ودرست مثل زمانی که توی یه  بن بست گیر افتادی یه دفعه یاد بالای سرت میوفتی که سقفی نداره وهمیشه بالا یا بهتر بگم اسمون منبع انرژی  برات بوده منبع امید .

 بس سلام من امدم.

نوشته های دیگران ()