دلم مي خواست يكي پيدا مي شد مي گفت سكوت چه قدر وظيفه دارد! آسمان شبش زيباست. مي داني ستاره ها را كه مي بينم مي فهمم دل آسمان چقدر بزرگ است. اين همه ستاره در خودش دارد و باز هم جاهايي از ان خاليست. دلم باز مي شود. غريبه نيستي .خداييش خجالت مي كشم كه من چقدر زود سرريز مي شم از مشكلاتم. نمي دونم. ولي تو همين دل ژر ستاره ي سياه شب آسمون كلي غربت موج مي زنه!ديدي؟ وقتي سرتو مي گيري بالا انگار قطره هاي غربتش رو صورتت مي چيكه! سردي اين قطره ها يه جوري دل ادمو با خودش مي بره.رفتي؟